از دیگر معایب استفاده مکرر و وابسته‌گونه به شبکه‌های اجتماعی، فاصله‌گرفتن افراد از یکدیگر است. افراد خانواده در کنار یکدیگرند اما هرکدام با یک گوشی مشغول‌اند. ارتباط حضوری آدم‌ها با یکدیگر کاملا تحت‌الشعاع قرار گرفته است و در مهمانی‌ها نیز شاهد این مورد هستیم.
در زندگی زناشویی نیز این مورد به‌شدت تاثیرگذار و مخرب است. شکایت یکی از مراجعان من این بود که خانمم گوشی‌اش را داخل رختخواب نیز می‌آورد و تا آخرین لحظه‌ای که خوابش ببرد، مشغول است.
خانمی مطرح می‌کرد که شوهرم بعد از آمدن به منزل و صرف شام بلافاصله گوشی‌اش را برمی دارد و مشغول می‌شود و در مقابل اعتراض من می‌گوید: اگر حرفی داری بگو من گوش می‌دهم.
به قول باربارا دی آنجلیس، زن و شوهری که در یک روز حداقل ۲۰ دقیقه صحبت موثر با یکدیگر نداشته باشند، آن روز را جزو زندگی مشترک به حساب نیاورند چراکه آن روز مجرد بوده‌اند.
به طور کلی می توان گفت اعتیاد و وابستگی روانی موضوعی است که عملا در زندگی همه جاری است. مثلا به نوشیدن چای عادت کرده‌ایم، به تماشاکردن تلویزیون، شنیدن موزیک و مانند آن‌ها وابستگی داریم. نکته قابل تامل این است که تشخیص دهیم کدام‌یک از وابستگی‌هایمان مضر است و ما در برابر آن احساس ضعف می‌کنیم و برای غلبه بر این ضعف نیاز به چاره‌اندیشی داریم. مثلا اگر برای چند روز در برابر نوشیدن چای مقاومت کنیم، عادت‌مان تغییر می‌کند و فشار کمتری را تجربه می‌کنیم.
